+31 06 4185 9544 info@praktijksensitive.nl

Soms kan ik spontaan en in één keer ontroering voelen. Iets buiten mij resoneert in mij. Het lijkt alsof er een toets van een piano aangeraakt wordt of dat er aan de snaren van een chello wordt getrokken. Welke emotie bij mij naar boven komt, is afhankelijk van welke gebeurtenis er plaats vindt. Door deze ontroering en daarmee samenhangend de emotie te begrijpen snap ik de wereld om mij heen beter.

Laat me voorbeelden geven waar ik ontroerd door kan raken: Een kind wat op het schoolplein in volle overtuiging naar zijn vader of moeder rent met een lach op het gezicht; een geplante bloembol waaruit één tulp komt door de harde grond na een paar maanden sneeuw en ijs. Zomaar en in één keer keihard koekoek horen klinken over de hei. De koekoek laat zich horen en wil zijn eieren kwijt in een ander nest.

De film Brammetje Baas. Deze film gaat over een jongetje met ADHD die door zijn oude leraar en vader niet goed begrepen wordt. De nieuwe leraar op school snapt hem wel en kijkt door zijn ADHD-gedrag heen. Hij ziet een mooi kind achter het drukke gedrag.
Mensen die in mijn praktijk (of daarbuiten) hun kwetsbaarheid durven te tonen, zich even helemaal bloot durven te geven. Vinden daarna de kracht weer om verder te gaan. Als ik hier over nadenk, moet ik denken aan het boek ‘Het Weerzien’ van Nicci French. Haar hele boek draait telkens flashbacks over de liefde van 3 mensen. Prachtige en heel herkenbare emoties.
De foto van deze blog: de ingrediënten van een oude boom, troebel water waarin de zon schijnt; een klimplant die zich om de boom heen slingert en even zijn mooie bloemen laat zien en laat vastleggen.

Ik geef aan waarvan ik ontroert kan raken om daarmee te vertellen dat ik leef. Doordat die kleine dingen die mij opvallen kan ik ervan genieten. Ooit was ik het genieten kwijtgeraakt. Puur omdat ik te druk was met werken, kinderen en alle dagelijkse beslommeringen. Het weer kunnen genieten van grote en kleine dingen heb ik gelukkig weer hervonden. Ik weet nu, dat het zonde is om niet te genieten. Het is heerlijk te genieten van het hier en nu in volle ontroering; laat je raken, dan weet je dat je leeft.